دانش پزشکی بر پایه‌ی طیف وسیعی از رشته‌ها از جمله فیزیک و زیست‌شناسی تا علوم اجتماعی، مهندسی و علوم انسانی بنا شده‌است. امروزه هدف دانش پزشکی استفاده از فناوری‌های دانش‌مبنا و استدلال قیاسی برای رسیدن به راه‌حل مشکلات بالینی است. اکتشافات در باب ماهیت ژن‌ها و سلول‌ها دریچه‌ای برای تعریف فیزیولوژی بر مبنای سیستم‌های مولکولی فراهم کرده‌است. این بصیرت فیزیولوژیکی راه را برای درک بهتر فرآیندهای پیچیده بیماری‌ها و رویکردهای نو درمانی فراهم کرده است.

برای تحصیل پزشکی جهت اخذ مدرک پزشکی باید ابتدا در کنکور سراسری تجربی شرکت کنید، این کنکور دارای بالاترین تعداد آزمون دهنده است و احتمال کسب حد نصاب نمره در این آزمون بسیار کم است. هر ساله حداکثر فقط 10 درصد شرکت کنندگان در کنکور تجربی می‌توانند وارد دانشکده پزشکی شوند. اشخاص پس از پذیرفته شدن در این آزمون با ارائه مدرک دیپلم و پیش دانشگاهی تجربی می‌توانند در دانشگاه ثبت‌نام کنند و این مرحله تازه شروع دشواری‌ها است. تحصیل پزشکی از طاقت‌فرساترین دوران تحصیل بین رشته‌های مختلف دانشگاهی است. 

کل دوره پزشکی به چهار بخش تقسیم می‌شود. مرحله اول آن علوم پایه است که تحصیل آن 2.5 سال طول می‌کشد. در این مرحله دانشجویان باید دروسی در مورد چگونگی کار کردن اعضای بدن، انگل، ویروس، قارچ و باکتری را بخوانند. با اتمام این مرحله دانشجویان در آزمون علوم پایه شرکت می‌کنند و  در صورت قبولی در مرحله یکساله فیزیوپاتولوژی پذیرش می‌شوند. این مرحله به نظر بسیاری از دانشجویان سخت‌ترین دوران تحصیل در مقطع پزشکی است. در طول این دوره تمام نشانه‌های در بیماری‌ها مختلف مورد مطالعه قرار می‌گیرد و هر چند روز یک آزمون در مورد یک بیماری در راه است. دانشجویان پزشکی در مرحله بعد وارد دوره کارآموزی بالینی می‌شوند که مرحله سوم از تحصیل پزشکی است. در این مرحله دانشجویان لباس سفید می‌پوشند و وارد محیط بیمارستان می‌شوند. در این دوره دو و نیم ساله، دانشجویان باید بتوانند با توجه به اطلاعات کسب شده‌ی خود در دو مرحله قبل، بیماری‌ها را تشخیص دهند. مرحله آخر تحصیل پزشکی دانشجویان به مدت یک سال نیم به کمک رزیدنت‌ها به درمان بیماران می‌پردازند در این دوران دانشجویان مهر پزشکی دارند و می‌توانند به تنهایی به درمان مریض‌ها بپردازند.

تلاش بشر برای درمان بیماری‌ها و آسیب‌ها از دوران پیش از باستان وجود داشته‌است و در دوران باستان نیز در کنار مذهب و گاه به عنوان بخشی از آن وجود داشته‌است. در یونان باستان پزشکانی چون بقراط پزشکی را به عنوان دانش و فنی مجزا مطرح کردند و بنیانگذاران راهی بودند که بعدها توسط پزشکانی همچون ابن‌سینا و رازی طی شد. در رنسانس با بهره‌گیری از روش علمی پزشکی پیشرفت‌های قابل توجهی کرد. از قرن ۱۹ آنچه به عنوان پزشکی مدرن شناخته می‌شود بنیان گذاشته شد. در اواخر قرن بیستم و دوران معاصر دانش ژنتیک رویکرد نسبت به درمان و بیماری‌ها را دچار تحولی جدی کرد به‌طوری‌که ژنتیک پزشکی را دارای نقشی متحول‌کننده برای پزشکی از درمان محور بودن به حفظ سلامتی دانسته‌اند. اهمیت سلامتی در بهره‌وری اجتماع و کیفیت زندگی منجر به تأسیس سازمان پزشکی و تصویب قوانینی شده‌است که مسائلی همچون تحصیل و مجوزدهی به پزشکان تا نحوه استفاده از بودجه‌های درمانی در کشور را قانونمند و تنظیم کند؛ لذا سازمان‌های پزشکی در کشورهای مختلف جهت سازمان‌دهی و قانونمندسازی فعالیت‌های پزشکی تأسیس شده‌اند.